Ruud Gullit, który urodził się pod oficjalnym nazwiskiem Rudi Dil. Czy wiesz, że? Jego pseudonimem był "El Tulipo Negro" - Czarny Tulipan. Gullit, zawodnik "wielkiej trójki", który ma za sobą imponującą karierę piłkarską. Wraz z Marco van Bastenem i Frankiem Rijkaardem osiągnął wielki sukces w AC Milan, nie wspominając o mistrzostwie Europy w 1988 roku. Zdobył kilka znaczących nagród, takich jak mistrzostwo Europy i Puchar Europy I. Dwukrotny piłkarz roku, został wymieniony przez Pelégo na liście 100 najlepszych piłkarzy FIFA w marcu 2004 roku.

Ruud Gullit jest jednym z najlepszych piłkarzy, jakich kiedykolwiek stworzyła Holandia. Dzięki potężnemu ciału, wyczuciu piłki i oczywiście imponującej fryzurze oglądanie Ruuda Gullita zawsze było przyjemnością. Gullit rozpoczął grę w piłkę w De Meerboys, a następnie grał w DWS. Następnie został sprowadzony do HFC Haarlem, gdzie miał zadebiutować w roli zawodowego zawodnika. I to stamtąd trafił do Feyenoordu. Już w swoim pierwszym sezonie 1982/83 w Rotterdamie był ważną postacią zespołu. Rozegrał 33 mecze i strzelił 8 goli. Feyenoord zajął drugie miejsce w lidze. W sezonie 1983/84 Gullit grał u boku byłej legendy Ajaksu Johana Cruyffa. Ten duet odegrał ważną rolę w zdobyciu dubletu: mistrzostwa kraju i pucharu KNVB.

Gullit, grający na pozycji ofensywnego pomocnika, został wybrany holenderskim piłkarzem roku. W tym samym sezonie Gullit wystąpił również po raz pierwszy w Europie. W kampanii 1984/85 Feyenoord zajął trzecie miejsce w lidze, ale Gullit był kontuzjowany przez prawie połowę sezonu. W latach 1985-1987 Gullit grał w PSV. Był to udany okres, w którym strzelił odpowiednio 24 i 22 bramki, zdobył dwa tytuły mistrza ligi holenderskiej oraz tytuł holenderskiego piłkarza roku i Złotego Buta (1986).

Gullit chce odejść i wymusza to, krytykując politykę PSV w wywiadzie dla Nieuwe Revu. Mimo że w 2009 r. w wywiadzie dla programu Andere Tijden Sport twierdzi, że faktycznym powodem przeprowadzenia tego wywiadu było wymuszenie odejścia trenera Hansa Kraaya seniora. A także, że w tym momencie nie chciał odchodzić z PSV. Wkrótce potem, w połowie 1987 roku Gullit odszedł do AC Milan za 17 milionów guldenów, co w tamtych czasach było kwotą rekordową.

Jego sukcesy w AC Milan są powszechnie znane. Tutaj "Roed Goeliet" wygrał wszystko, co było do wygrania. Europejskie puchary, tytuły mistrza kraju, Superpuchary, wszystko to wygrywał. Przyniosło mu to przydomek "El Tulipo Negro" - Czarny Tulipan. Po latach sukcesów, trafił na wypożyczenie do Sampdorii, a potem został tam na stałe na kolejny rok. I jak zwykle ten czas może uznać za udany. Gullit poprowadził Sampdorię do trzeciego miejsca w Serie A. Z 16 ligowymi bramkami był to jego najbardziej produktywny sezon we Włoszech. W finale pucharu Sampdoria zmierzyła się z dawną drużyną Gullita - AC Milan - i to właśnie on strzelił zwycięską bramkę.

Po ośmiu latach spędzonych we Włoszech 32-letni Ruud wyjechał do Anglii. W Chelsea Gullit początkowo grał w roli "wymiatacza" za obrońcami, z różnym skutkiem. Ostatecznie znów występował jako pomocnik i zdobył trzy bramki w turnieju FA Cup, który doprowadził go do półfinału. Sukcesy w lidze były niewielkie. W kolejnych dwóch sezonach, w których Gullit pełnił funkcję przełożonego zawodników, rozegrał tylko 18 meczów ligowych. W 1997 r. zdobył ze swoją drużyną Puchar Anglii. W 1998 został niespodziewanie zwolniony przez Chelsea. Następnie zakończył czynną karierę piłkarską.

W Holandii zadebiutował w dniu swoich 19. urodzin w przegranym meczu ze Szwajcarią. Pierwsze lata nie były zbyt udane, ale dzięki pięciu bramkom Gullita Holandia zdołała zakwalifikować się do Mistrzostw Europy w 1988 roku w Niemczech Zachodnich. Gullit, w międzyczasie zawodnik AC Milan i kapitan reprezentacji Holandii, rozgrywa dobry turniej. Pod kierownictwem Rinusa Michelsa drużyna holenderska zdołała zakwalifikować się do półfinałów. Gospodarze - Niemcy Zachodnie - przegrywają 1-2.

W finale przeciwko Związkowi Radzieckiemu Ruud Gullit otwiera wynik meczu głową. Słynny na całym świecie gol Van Bastena dał wynik 2-0. Dzięki tej bramce Gullit, jako kapitan reprezentacji Holandii, jako pierwszy i do dziś jedyny trzymał trofeum w powietrzu. W 1996 roku zakończył karierę zawodową i rozpoczął karierę trenerską. Obecnie pozostaje bez klubu, po tym jak 14 czerwca 2011 roku został zwolniony z rosyjskiego klubu piłkarskiego Terek Grozny. Wcześniej pracował również jako trener w Feyenoordzie, Newcastle United, Chelsea, Los Angeles Galaxy, holenderskiej drużynie U-21 oraz był bezskutecznym ambasadorem holendersko-belgijskiej oferty.

Mecze w Feyenoordzie: 85
Bramki w Feyenoordzie: 30

[Opracował: Damian Maszycki]