Silny fizycznie zawodnik, mierzący 190 cm wzrostu, rozpoczął swoją karierę z Banfield w 1993 roku, skąd po trzech latach trafił do River Plate. Z klubem z Buenos Aires zdobył mistrzostwo kraju. Po roku zawitał w Europie. Za dwanaście milionów guldenów został zawodnikiem Feyenoordu Rotterdam, podpisując pięcioletni kontrakt i zostając najdroższym zawodnikiem w ówczesnej historii klubu. Na De Kuip tworzył bardzo skuteczny duet napastników wraz John Dahlem Tomassonem.

Punktem kulminacyjnym pobytu w Rotterdamie były dwa gole w meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów przeciwko Juventusowi (2-0) i znacznie przyczynił się do mistrzostwa w 1999 roku. W sumie rozegrał 86 gier dla Feyenoordu, zdobywając w nich 45 bramek. Pomimo, że był skutecznym snajperem, to media i kibice często zarzucali zawodnikowi przede wszystkim leniwość. Brak motywacji na boisku sprawiło, że nie przypięto mu łatki następcy Ove Kindvalla czy Petera Houtmana. W 2000 Cruz udał się do Włoch. Wzmocnił Bolonię, gdzie pod wodzą Francesco Guidolina grywał głównie jako osamotniony napastnik.

Choć często był wyśmiewany przez kibiców m.in za brak skuteczności, to kilka ważnych trafień dopisał na swoje konto. Zwłaszcza ważnym zawodnikiem był w latach 2001-02, kiedy Bolonia zajęła siódme miejsce w Serie A. Po dziesięciu bramkach w lidze, odzyskał szacunek krytyków a jego grę oceniano jako 'inteligentną i pełną pasji'. Po trzech latach w mniejszym klubie był nieco zapomnianym piłkarzem, gdy w końcu ogłoszono, że został zawodnikiem Interu Mediolan. W barwach Nerazzurri nie grał już jednak tak często. Na boisku pojawiał się tylko w przypadku nieobecności innych napastników lub jako zmiennik.

W swoich dwóch pierwszych sezonach jego statystyka strzelonych goli wynosiła 12. Premierowe trafienie przypadło podczas zwycięstwa 3-0 nad Arsenalem na Highbury Stadium, 17 września 2003 w Lidze Mistrzów. W centrum uwagi był jednak 1 listopada 2005 roku, kiedy Inter mierzył się z FC Porto. Cruz, który zmienił Adriano, w ciągu trzydziestu minut zdobył dwie bramki i ustalił wynik z 0-1 na 2-1. Zimą tego samego roku dużo spekulowało się na temat jego przyszłości, gdy końca dobiegał jego kontrakt.

Ostatecznie w lutym 2006 roku przedłużył umowę do lata 2008 roku.W tym czasie został najskuteczniejszym zawodnikiem Interu, mając w statystyce 21 trafień (15 w lidze), w tym jedna w finale Pucharu Włoch w 2006 roku. Drużyna z Mediolanu zwyciężyła wtedy AS Romę 3-1. We wrześniu 2007 złożył podpis pod nowym zobowiązaniem, ale niedługo potem, bo już 31 lipca 2009 został graczem Lazio Rzym, które zasilił jako wolny agent.

Na koniec sezonu 2009-10 za porozumieniem stron, głównie ze względu na kontuzje, rozwiązano porozumienie. Klub z Rzymu okazał się jego ostatnim klubem w karierze. Ricardo Cruz ma też 22 występy i 4 bramki w reprezentacji Argentyny. Brał udział w Mistrzostwach Świata 2006. Jako rezerwowy wszedł na boisko w spotkaniach z Holandią i Niemcami. W pojedynku z tymi drugimi skutecznie egzekwował jedenastkę, ale jego drużyna ostatecznie przegrała po rzutach karnych 4-2.

Mecze w Feyenoordzie: 86
Bramki w Feyenoordzie: 44

[Opracował: Damian Maszycki]