Cor Veldhoen był szybkim i utalentowanym technicznie obrońcą, który był stałym elementem pierwszej drużyny Feyenoordu w latach 1956-1969. Jako prawonożny lewy obrońca tworzył bardzo silną parę z Coenem Moulijnem na lewym skrzydle Feyenoordu w latach sześćdziesiątych. Veldhoen rozegrał 380 meczów w pierwszej drużynie Feyenoordu, w których strzelił 2 gole. Ponadto zaliczył 18 występów dla Feyenoordu w europejskich pucharach i rozegrał 20 meczów pucharowych na poziomie krajowym. 

Cor Veldhoen urodził się 6 kwietnia 1939 roku. Veldhoen był prawdziwym fanem Feyenoordu. Dorastał w Rotterdamie-Zuid i, jak wiele dzieci z tej części miasta, miłość do Feyenoordu została mu zaszczepiona we wczesnym dzieciństwie. Veldhoen: "Jako mały chłopiec chodziłeś z ojcem na stadion Feyenoordu. To było oczywiste dla prawie każdego dziecka z południa miasta".

To, co nie przychodziło naturalnie młodzieży, to gra dla Feyenoordu. Dla większości z nich pozostawało to w sferze marzeń. Jednak nie dla Veldhoena, który przetrwał rygorystyczną selekcję i został wybrany do gry w młodzieżówce Feyenoordu. Wyłonił się jako utalentowany stoper. 

W wieku 17 lat Veldhoen zadebiutował w pierwszej drużynie w 1956 roku, a w kolejnych latach stał się jej stałym członkiem. To wiele mówi o jego talencie i wytrwałości, ponieważ wraz z wprowadzeniem profesjonalnego futbolu, przebicie się do pierwszej drużyny jako młody zawodnik nie było już łatwym zadaniem. Pod przewodnictwem prezesa Cor Kiebooma klub prowadził aktywną politykę transferową, aby wystawić jak najsilniejszy zespół.

Polityka Kiebooma nie zaszkodziła klubowi. Młody Veldhoen znalazł się w drużynie, która w sezonie 1960/1961, dzięki doskonałemu technicznie futbolowi, dała klubowi pierwsze mistrzostwo od ponad dwudziestu lat. Na tym sukcesie Veldhoen i jego koledzy z drużyny nie poprzestali. W kolejnym sezonie udało im się obronić tytuł, co było ewenementem w historii Feyenoordu. Kampania Pucharu Europy, która nastąpiła po tym drugim sukcesie, miała być jednym z najważniejszych wydarzeń w karierze Veldhoena. Drużyna była pierwszym holenderskim zespołem, który dotarł do półfinału Pucharu Europy, gdzie ostatecznie przegrał z portugalską Benficą. 

Kolejnym kamieniem milowym w karierze Veldhoena było zdobycie dubletu w sezonie 1964/1956. Feyenoordowi udało się to po raz pierwszy. Rzeczywiście, po raz pierwszy holenderski klub zdobył mistrzostwo kraju i puchar KNVB w tym samym sezonie. W sezonie 1968/1969 powtórzył się sukces z 1965 roku, kiedy to klub po raz drugi zdobył dublet. Było to czwarte mistrzostwo kraju dla Veldhoena, który do tej pory został kapitanem, i drugi Puchar Holandii. 

Dublet z 1969 roku okazał się ostatnim dużym sukcesem Cor Veldhoena. Przyjście Ernsta Happela skutecznie oznaczało koniec jego kariery. Chociaż Veldhoen miał zaledwie 30 lat i powinien był wytrzymać jeszcze kilka sezonów, Happel zaczał stawiać na Theo van Duivenbode, który przybył z Ajaksu. 

Przejście do innego klubu w celu kontynuowania gry przez kilka kolejnych lat nie było opcją. Zadowolił się więc rolą rezerwowego bez zbytniego narzekania. Rozegrał jeszcze jeden mecz ligowy w tym sezonie i wystąpił trzy razy w udanej kampanii Pucharu Europy 1969/1970, która zapewniła klubowi największy sukces w jego historii. Chociaż Veldhoen z pewnością nie był zadowolony, że oglądał to z ławki rezerwowych, musiało mu to dobrze zrobić, widząc, jak jego klub osiąga ten ogromny sukces.

Pod koniec tego sezonu Veldhoen ostatecznie zakończył karierę zawodniczą. Veldhoen pozostał jednak związany z klubem i później zasiadał w jego zarządzie. Na co dzień był dyrektorem firmy Technical Trading Company. Aż do swojej śmierci uważnie śledził losy klubu. Jeszcze w opublikowanym wrześniowym wydaniu magazynu piłkarskiego Hard Grass wyraził swoją opinię na temat obecnego stanu rzeczy. To właśnie obecność Wima Jansena dała mu wiarę w przyszłość. Veldhoen: "Przynajmniej nie musimy się już martwić, że zawodnicy dołączą do Feyenoordu tylko po to, by być na liście płac". Zmarł 11 października 2005 roku. 

Mecze w Feyenoordzie: 380
Bramki w Feyenoordzie: 2

[Opracował: Damian Maszycki]