Feyenoord24.net

Sztab szkoleniowy

Imię i nazwisko: Giovanni van Bronckhorst
Narodowość: Holender
Data urodzenia: 05-02-1968
Miejsce urodzenia: Rotterdam
Funkcja: Trener

 Obserwuj Giovanniego van Bronckhorsta na portalu społecznościowym Twitter

Van Bronckhorst urodził się w Rotterdamie. Dorastał w małym miasteczku na obrzeżach miasta, gdzie urodziła się również jego siostra Elvira, kiedy miał dziewięć lat. W świat piłki nożnej Giovanni wprowadzany został przez swego ojca. Gdy liczył dziewięć wiosen zasilił szeregi rotterdamskiego zespołu amatorskiego LMO. Niemniej jednak już rok później trafił do wielkiego Feyenoordu Rotterdam, w którym jak się okazuje, spędził w sumie ponad szesnaście lat.

Portowcy dysponują znakomitą szkółką, dlatego też raz po raz zaliczał kolejne szczeble wiekowe. W 1990 roku, w wieku 15 lat, klub zaoferował mu kontrakt zawodowy, który przyjął. Dwanaście miesięcy później triumfuje w młodzieżowej lidze z Portowcami, jednakże trudno było przebić się do pierwszego zespołu Feye. Z racji, że wówczas nie mógł na nic liczyć, wypożyczony został do RKC Waalwijk, dzięki czemu już w 1993 zadebiutował na boiskach Eredivisie.

Po powrocie udało mu się wywalczyć miejsce w składzie. Przełomowy jednak był tak na prawdę sezon 1995-1996, grywając niemal w każdym meczu u boku takich nazwisk jak Regi Blinker czy Henrik Larsson. Gole i asysty w klubie spowodowały powołaniem do reprezentacji olimpijskiej w 1996 roku, chociaż nie zakwalifikował się do Igrzysk Olimpijskich 1996 w Atlancie.

Ostatecznie po raz pierwszy w narodowych barwach wystąpił w sierpniu 1996, kiedy Oranje dowodzeni przez Gussa Hiddinka mierzyli się na Amsterdam Arena z potężną Brazylią. Spotkanie zakończyło się remisem 2-2, a Van Bronckhorst wpisał na swe konto pełne dziewięćdziesiąt minut.

Był częścią drużyny Holandii na Mistrzostwa Świata 1998, ale na turnieju nie dostał szansy pokazania się. Tymczasem w Feyenoordzie nie działo się za dobrze, gdy Portowcy czwarty rok z rzędu nie mogli przełamach hegemonii PSV-Ajax. Poskutkowało to faktem, że zespół zaczęli opuszczać gracze jak Larsson. Także i sam Bronckhorst rozpoczął poszukiwania nowego klubu.

Zdecydował się dołączyć do Glasgow Rangers, gdzie trafił w 1998 za 5,5 mln funtów. Głównym powodem wyjazdu do Szkoci był trener Dick Advocaat pod którego skrzydłami pracował w narodowych drużynach U-16 i U-18. Choć drugim przekonującym powodem był wspomniany Larsson. Snajper wówczas zasilił szeregi odwiecznego rywala The Gers, Celticu. W Rangers Van Bronckhorst od początku stanowił stałą wartość.

Już w swoim pierwszym meczu zdobył bramkę, gdy ekipa z Glasgow mierzyła się w rozgrywkach o Puchar UEFA z Shelbourne. Podopieczni Advocaata prowadzili 3-0, a spotkanie ostatecznie zakończyło się wynikiem 5-3. W pierwszym roku na Ibrox w 35 z 36 meczów w lidze. Sezon ten zakończył z siedmioma trafieniami. W głowach fanów utkwiło szczególnie jedno.

Holender w derbowym pojedynku z Celticem popisał się przepięknym uderzeniem z rzutu wolnego, choć jego drużyna wysoko przegrała 5-1, wywalczyła mistrzostwo Szkocji. Warto zaznaczyć, że była to jedyna porażka Rangersów w sezonie. Miano najlepszej drużyny trafiło na Ibrox ponownie, ale tym razem był to niebywały popis, bowiem przewaga nad drugimi Celtami wyniosła aż dwadzieścia punktów!

Gdy regularnie rozpoczął występować w reprezentacji i jeszcze jednym sezonie w Rangers, van Bronckhorst przeniósł się latem 2001 do Arsenalu za 8 milionów funtów. W Szkocji zanotował w sumie 22 trafienia (13 w lidze, trzy w Pucharze Szkocji , jeden w Pucharze Ligi Szkockiej , trzy w Lidze Mistrzów i dwa w Pucharze UEFA). Giovanni trafił do Kanonierów jako następca Emmanuela Petita.

Jednak jego okres w Arsenalu nie był najlepszym w karierze, gdy już na samym początku nabawił się poważnej kontuzji więzadeł krzyżowych kolana. Gdy wrócił po kilku miesiącach, jego rola w klubie była już tylko minimalna. Konkurencja jednak była duża, bo w środku pola brylowali Vieira, Edu i na krótko przed jego wyjazdem do Barcelony, Gilberto Silva. W minimalistycznym stopniu przyczynił się do Mistrzostwa Anglii i Pucharu Anglii.

Podczas gry na Highbury zdobył ledwie dwie bramki - jedną z Leicester City w styczniu 2002 r. i jedną z Chelsea w styczniu 2003. W sezonie 2003-2004 dostał okazję przeniesienia się do FC Barcelony. Początkowo na zasadzie wypożyczenia z możliwością definitywnego zakupu. Po zaadoptowaniu się do swojej nowej roli jako lewy obrońca, pomógł Barcy w podniesieniu się w drugiej połowie sezonu.

W maju 2004 ostatecznie staje się Blaugrana podpisując trzyletni kontrakt, a jego transfer wyniósł dwa miliony euro. Już na początku zdobył tytuł La Liga, zaliczając w rozgrywkach cztery gole. W latach 2005-2006 Barcelona rozbiła europejski futbol, wygrywając Ligę Mistrzów. Defensor był ponadto jedynym graczem, który uczestniczył we wszystkich meczach tych elitarnych rozgrywek.

W Hiszpanii doczekał się także popularnego przydomku 'Gio', który pojawił się oczywiście na jego koszulce, w przeciwieństwie do 'Bronckhorst' z czasów w Arsenalu. 27 czerwca Duma Katalonii podaje, że 32-letni wówczas zawodnik zostaje zawodnikiem rotterdamskiego Feyenoordu, mimo trwającego jeszcze rok kontraktu na Camp Nou. Od momentu przystąpienia, van Bronckhorst stał się podstawowym członkiem zespołu z Eredivisie.

Na początku debiutanckiego sezonu w Rotterdamie, trener Bert van Marwijk mianuje go kapitanem zespołu. Od tamtego czasu dumnie kierował Portowcami. W 2008 roku z Feye triumfuje w krajowym pucharze, a dwa lata później Portowcy znów witają w finale, lecz tym razem w dwu meczu musieli uznać wyższość Ajaxu. Podobną funkcję sprawował w reprezentacji Holandii, z którą doszedł do finału Mistrzostw Świata w 2010 roku. Nieco wcześniej Gio ogłosił, że po zawodach kończy piłkarską karierę.

Na mundialu nie dał o sobie zapomnieć, gdy w półfinałowym meczu z Urugwajem otworzył wynik spotkania popisując się niebywałym uderzeniem z dużej odległości, a Oranje ostatecznie wygrali 3-2, bramka Holendra powszechnie uważana była za najpiękniejsze trafienie turnieju. W wielkim finale Holandia musiał uznać wyższość Hiszpanii, przegrywając 0-1 po golu Andresa Iniesty dopiero w 116 minucie. Mimo wszystko był to niebywały sukces Pomarańczowych. Van Bronckhorst łącznie w barwach narodowych wystąpił 105 razy i 6 razy wpisał się na listę strzelców.

Występ w Afryce nie był jednak ostatnim, bowiem dopiero przed startem obecnego sezonu nastąpiło oficjalne pożegnanie, podczas meczu z Realem Mallorca. Popularny w świecie Gio spędził na boisku pierwsze czterdzieści pięć minut po czym zszedł i w taki sposób zamknął rozdział w swym życiu jako piłkarz. Obecnie Holender pracuje z młodzieżą Feyenoordu i szlifuje umiejętności trenerskie. Na sezon 2011-2012 wyznaczony został wraz z Jean-Paul van Gastelem na asystenta Ronalda Koemana, a później Freda Ruttena. 

Po ogłoszeniu na początku 2015 roku przez Ruttena, że po zaledwie roku odejdzie, na jego następcę, po wielu spekulacjach, został wyznaczony Van Bronckhorst. Swoją pracę miał rozpocząć wraz z początkiem sezonu 2015-2016, ale fatalna końcówka poprzedniej kampanii poskutkowała zwolnieniem Ruttena po ostatniej kolejce, a Feyenoord w barażach poprowadził już Gio. W swoim pierwszym sezonie w roli trenera, wywalczył Puchar Holandii i zajął trzecie miejsce w Eredivisie. 

Imię i nazwisko: Jean-Paul van Gastel
Narodowość: Holender
Data urodzenia: 28-04-1972
Miejsce urodzenia: Breda
Funkcja: Asystent trenera

Obserwuj Jean-Paula van Gastela na portalu społecznościowym Twitter

Jacobus Johannes Martinus Paulus ("Jean-Paul") van Gastel (ur. 28 kwietnia 1972 w Bredzie). Swą piłkarską karierę rozpoczął w 1990 roku w Willem II, gdzie grał 6 sezonów. W 1996 roku przeniósł się do Feyenoordu za dwa miliony guldenów. W Rotterdamie szybko wyrósł na czołową postać zespołu.

Po krótkim czasie został uznany za perfekcjonistę stałych fragmentów gry. W 1999 roku został mistrzem w raz z Portowcami. Latem tego samego roku, o usługi ubiegać się zaczęła AS Roma, która przedstawiła bogatą ofertę, jednak Feyenoord nie pozwolił na ten transfer. To zapoczątkowało tragiczny koniec jego kariery. Po roku Van Gastela rozpoczęły trapić ciągłe kontuzje, przez które nie wystąpił wtedy, aż w dwudziestu dwóch meczach.

W sezonach 2000-2001 i 2001-2002 kontuzje prawie w 100% uniemożliwiły mu grę. Chociaż był częścią Feyenoordu w 2002, kiedy klub triumfował w rozgrywkach Pucharu UEFA. Po sześciu sezonach w czerwono-białych barwach przeniósł się do Włoch i drugoligowej Ternany, gdzie miał małą nadzieję na odbudowanie się. Przygoda była jednak krótka. Ternana spadła, a po kilku tygodniach Jean-Paul został zakupiony przez De Graafschap i ponowie zawitał w Holandii.

Niemniej jednak i ta opcja nie wyszła mu na dobre. Barwy Farmerów reprezentował jedynie przez sezon i rozegrał tylko 13 meczów w których zaliczył 2 bramki. W swojej karierze zagrał łącznie 271 meczów w których zdobył 42 trafienia. Ponadto na swym koncie ma pięć występów i dwie bramki w reprezentacji Holandii. Po zakończeniu kariery Van Gastel był aktywny jako trener młodzieży w Feyenoordzie. Od sezonu 2011-2012 pełnił rolę asystenta pierwszego szkoleniowca Portowców, Ronalda Koemana. Po trzech latach, De Kuip Koeman opuścił, ale on został i wspomagał Ruttena, a obecnie jest prawą ręką Giovanniego van Bronckhorsta. 

Imię i nazwisko: Denny Landzaat
Narodowość: Holender
Data urodzenia: 06-05-1976
Miejsce urodzenia: Utrecht
Funkcja: Asystent trenera

Od sezonu 2018-2019 pełni rolę 'prawej ręki' Gio. Dla Landzaata to powrót do klubu, w którym jako zawodnik występował w latach 2008-2010. W CV ma także grę dla Ajaksu, MVV, Willem II, AZ, angielskiego Wigan Athletic i FC Twente. Na koncie ma też 38 występów w koszulce Oranje.

Za czasów Feyenoordu Landzaat grał przez pewien czas wraz z Van Bronckhorstem. Karierę zakończył w 2014 roku i rozpoczął pracę na ławce trenerskiej w AZ. 

Pozostali:
Bas van Noortwijk: Kierownik zespołu
Arno Philips: Trener od przygotowania fizycznego
Khalid Benlahsen: Trener bramkarzy
Roy Makaay: Trener napastników
Yöri Bosschaart: Analiza video
David Maurik: Analiza wydajności

Sztab medyczny:
René Dannenburg: Fizjoterapeuta / koordynator personelu medycznego
Casper van Eijck: Doktor
Fred Zwang: Masarzysta/Fizjolog
Rien Heijboer: Ortopeda
Stijn Vandenbroucke: Fizjoterapeuta
Stefan van Meenen: Fizjoterapeuta

[Opracował: Damian Maszycki] [FOT.Feyenoord.nl]